Fi-Azra Kohen

Kitabı büyük beklentiyle aldım.Okumaya başladım. Başlarda güzel sonraları sanki Grinin Elli Tonundan sahneler geçmeye başladı gibi geldi. Göksel,  Ada ve Özge'li bölümleri pek okumadım geçiştirdim.Gereksiz gibi geldi. Hikayede pek birşey yok.Özellik ilginçlik yok.Plaza romanı.Kitaptan aklımda kalan pek söz yok.İkinci kitap Çi' yi alırım diyordum.Hatta siteden sepete attım.Sonra çıkardım.Belki de bu tür romanları sevmediğim içindir.Meraklısı için farklı olabilir.Ben çok sevmedim. 

Giriş cümlesi çok hoşuma gitmişti halbuki: "Tanrı, çatlama cesaretini gösteren her tohumda, gördüğünün ötesinde hissetmek için acıyı göze alan her ruhta, deneme cesaretini gösteren her düşüncede var olur.Korkusuzca ve doğallıkla kendini deneyimler"

Bir de şu var "Ali; Televizyon, bu günlerde olunabilecek en güçlü yer.Tanrılar yeryüzüne inseydi yaşamayı seçecekleri tek yer televizyon olurdu, izlenecek kadar yakın, ulaşılamayacak kadar uzak.Şöhret bir Tanrı'ya hayat veren ilk şey ikincisiyse insanlarda uyandırdığı inanç.Siz de ikisi de var, üstelik insan olmanıza rağmen "dedi gülerek."