Bugün Bize Kim Geldi- Sezgin Kaymaz

Mektuplardan, daha doğrusu kısa hikayelerden oluşan bir kitap. Öncelikle kitabın kapağı beni kendine çekti.O sararmış yapraklar sanki geçmişe özlemi anlatıyor.Çok dostluk, samimiyet, doğallık kokan bir kitap. Sezgin Kaymaz ın insanı içine alan bir anlatımı var. Günlük konuşmalar, günlük olaylar anca bu kadar güzel ifade edilebilir. Hüzün, komedi hepsi bir arada gerçek yaşamda olduğu gibi.

Sezgin Kaymaz'dan okuduğum ilk kitabım. Nasıl samimi bir anlatımdır, nasıl güzel bir üsluptur.

Baştan sona kadar beni kendine çekti. Çok güldüm, az da hüzünlendim. İnsanın kendini bulduğu kitaplar çok kıymetlidir, bende fazlasıyla kendimi buldum bu kitapta.

Günlük konuşmalar, günlük olaylar ancak bu kadar güzel ifade edilebilir.Üzüntü, neşe, hepsi bir arada gerçek yaşamdan kesinti.

Sezgin Kaymaz tam bir hayvansever. Kitabın son iki bölümünü boğazım düğüm düğüm  okudum. İnci, Yasemin, Betül, Timuçin köpekleri ve baktığı bir sürü kedi hayatının bir parçası gibi.

Kişinin kendiyle ve çevresiyle barışık olmasını, olduğu gibi kabullenip yadırgamamayı, hayvan sevgisini öyle güzel anlatmış ki hayran kalmamak mümkün değil, sizin de bu kitabı beğeneceğinizden eminim. Son bölümdeki mektup kardeşim bölümü çok güzeldi.

Sevgili Mektupkardeşim,
Çoğunlukla karşılaşmayız bile seninle.
Mektuplaşır dururuz. Yaklaşırız içten içe, konu komşu olur, eş dost olur, dertdaş sırdaş oluruz kendimize çaktırmadan. Muhtaç oluruz birbirimizin varlığına, birbirimizin ihtiyâcı oluruz. Harfler söze, sözler sohbete, sohbetler muhabbete dönüşür gel git. Muhabbetler sese, sesler vahye. Sen beni vâr edersin ben seni. Demden deme geçeriz mektup mektup, sen hiç olmadığın kadar sen olursun, ben bir de bakarım ta kendisiyim kendimin.
Hep senin sâyende.
Bağlanır giderim güzel varlığına. Olur mu derler, olur, insan hiç görmediğini de özler; ben seni çok özlerim.

Kitapta çoktan beri duymadığım “kopturup gelmek” fiilini yeniden duymak çok hoşuma gitti. Hömermek var bir de o da “birisine kızarak saldırmaya çalışmak”mış.

-Ölene bir şey yapmıyor ölüm; kalana yapıyor. Kitaptan kalan güzel bir söz.