Saklı Seçilmişler - Soner YALÇIN

"Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti." Bu sözlerle başlar Orhan Pamuk'un "Yeni Hayat" adlı kitabı. Benim de Soner Yalçın'ın "Saklı Seçilmişler" kitabını okuduktan sonra hayatım değişti.

Bu kitapta Soner Yalçın;

İçtiğimiz, içinde yoğurt olmayan ayranları, süt olmayan sütleri, yediğimiz gıdalardaki saklı zehirleri, buğdayın nasıl bir zehire dönüştüğünü, paketli gıdalardaki tehlikeyi, Rockefeller ailesinin gıda sektörüne nasıl hükmettiğini, diyabetin ülkemizde ve dünyada artış göstermesinin sebeplerini, yerli tohumumuzun nasıl yok olduğunu/yok edildiğini, vücudumuzun GDO' lu ürünlere tepkisini, pirinçteki, mısırdaki, beyaz ekmekteki, beyaz undaki, buğday ekmeğindeki tehlikeyi, yerli buğdayımızın nasıl kısa saplı ithal buğdaya dönüştüğünü, ekmek yedikçe neden acıktığımızı, fast food gıdalar yedikçe neden daha fazla yemek istediğimizi ve hiç doyma hisse hissetmediğimizi, ürünlerin uzun süreli nasıl dayandığı ve onları korumak amacıyla korunduğu kutulardaki bizi bekleyen tehlikeleri, yapay tatlandırıcıların bilmediğimiz zararlarını, kendi yavrusunun etiyle beslenmek zorunda kalan hayvanları, domuz eti yedirilen sığırları, tarlalardaki ürünler  böceklerden korunmak için ilaçlanırken nasıl topraktaki faydalı doğal kimyasalların yok edildiğini, yediğimiz tavukların ve yumurtaların nasıl mekanikleşmiş bir şekilde üretildiği, bu hayvanların adeta robotlaştırıldığını, gaz odalarında öldürülen erkek civcivleri, Avrupa'da ucuz yem üretme uğruna domuz, at, eşek, kedi, köpek ölülerinin artıklarının ve mezbahadan toplanan kanların, küçükbaş ve büyükbaş hayvan yemi üretiminde kullanıldığını, Türkiye'ye de  ithal yolu ile bu ürünlerin yıllarca nasıl giriş yaptığını, ithal hayvanların yemlerinde domuz kanı ve domuz kemiği külü olduğunu, çin tuzunun zararlarını, %100 dana diye ne yediğimizi, kıyma diye yediğimizin çoğunun soya olduğunu, sütün içindeki yararlı bakterilerin UHT yöntemiyle nasıl yok edildiğini, hazırr yoğurtların içindeki domuz jelatinini, çayın yerine hazır kahvenin neden ön plana çıkarıldığını,

bilimsel veriler eşliğinde çok çarpıcı bir şekilde anlatmış.

Bu yapılanlar, bilinçli ya da bilinçsiz yalnızca mevcut yönetimlerin işi değil. Türkiye her zaman, her yönetim döneminde bilerek ya da bilmeyerek  bu tür oyunlara gelmiş.  

Benim de başta söylediğim gibi; bu kitabı okuyunca beslenme alışkanlıklarım değişti. 16 yıldır insülin kullanan bir şeker (diyabet) hastası olarak bu kitabı okuduktan sonra ilk işim beyaz ekmeği yani buğday ekmeğini hayatımdan çıkarmak oldu. Kepekli ekmek, çavdar ekmeği veya yulaflı ekmek yemeye başladım. Bu değişiklik kısa zamanda şekerimin dengede olmasını sağladı. Paket süt almayı bıraktım. İlla ki alacaksam da günlük süt alıyorum. En azından onun ambalajında koruyucu kimyasallar yok. Köylü sütü alıyorum. İçmeden bir taşım kaynatıyorum. Yoksa içindeki faydalı bakteriler de ölüyormuş. En önemlisi de; zaten tavuk etini uzun zamandır yemiyordum. Şimdilik adına vejetaryen denir mi bilmiyorum ama balık hariç her türlü etli gıdayı hayatımdan çıkardım gibi. 


Bu kitabı okudum hayatım hayatım değişti. Sizler de mutlaka okumalısınız. Yazarına ve bu kitabı edinmemi sağlayan SERKAN KİTABEVİNE çokça teşekkürler.       

Gölgeler - Zülfü LİVANELİ

Zülfü Livaneli, çok sevdiğim bir edebiyat ustası. Siyasi yönünü yorumlamıyorum. Şimdiye kadar okuduğum kitapları, dergilerde ve gazetelerde yazdığı köşe yazılarını hep beğenirim. Romanlarından etkilenmemek mümkün değil. Ancak Gölgeler kitabı, gerek konu gerekse içerik bakımından alışılagelen Zülfü Livaneli kimliğinden, Zülfü Livaneli eserlerinden farklı bir eser olmuş. Kitap yazar tarafından, "şehrengiz" yani "senfonik roman" olarak tanımlanan "Konstantiniye Oteli" adlı romanının "Edebi ve Ebedi Gölgeler" başlıklı bölümünün zenginleştirilmiş bir hali olarak tanımlanıyor önsözde. Bu bölümde Konstantiniye Otelinin açılışında, edebiyatın bugün hayatta olmayan ölümsüz yazarları ve şairlerini bir araya getirerek buluşturuyor. Bu kitapta da değişik zaman dilimlerinde yaşamış büyük şair ve yazarların müstear isimleri ile yani eserlerinde kullandıkları takma adlarıyla, bir nevi gölgelerini bir araya getirerek bizlere güzel bir sohbet sunuyor. Örneğin;  Halide Edip Adıvar "Halide Salih", Nazım Hikmet "Orhan Selim", Orhan Veli Kanık "Mehmet Ali Sel", Ece Ayhan "Ayhan Çağlar", Mustafa Kemal Atatürk " Asım Us" müstear adlarıyla sohbete katılanlardan bazıları. 
Değişik zaman dilimlerinin yazarlarının bir araya gelmesi bazı ilginçlikleri de beraberinde getirmiş. Kitabın bir yerinde Halide Edip, Cemal Süreya ile dans ediyor. Atatürk' de "Savaştığın gibi dans ediyorsun" diyor mesela Halide Edip'e. İlginç değil mi. Ayrıca Aykut Aydoğdu'ya  büyük tebrikler. Kitaptaki güzel resimler onun eseri. Resimlere can vermiş adeta. 

Tam sayfa resimler ve büyük puntolu yazılarla biraz zorlanarak kitap yaklaşık yüz sayfa olmuş ama yazıları toplasanız aşağı yukarı kırk sayfalık bir kitap olabilirmiş. Ayrıca bu denli içerik yönünden çok güçlü olmayan ve sayfa sayısı bakımından da karşılaştırıldığında üzerindeki 29 TL etiket biraz fazla kaçmış sanki. Tamam kağıt pahalı ama okuma oranımız zaten düşük. Doğan Kitap biraz insafsız mı davranmış acaba yoksa başka sebepler mi var bilemiyoruz.

Güzel kitaplar seçerek okumam için beni yönlendiren SILA KİTABEVİNE desteklerinden ötürü çokça teşekkürler.       

Kırlangıç Çığlığı - Ahmet Ümit

Başkomiser Nevzat geri döndü. Ekibi Komiser Ali, Kriminolog Zeynep ile birlikte çocuk tacizcilerini öldüren ve Körebe ismini verdikleri bir seri katilin peşine düşüyorlar. 12 cinayet işleyen Körebe uzun süre sonra tekrar ortaya çıkınca bu cinayetleri çözme görevi Başkomiser Nevzat ve ekibine düşüyor. Konunun içine serpiştirilmiş ve toplumsal farkındalık yaratmayı amaçlayan Suriyeli mültecilerin durumları ile onlara dair organ kaçakçılığı ve organ satışı konusuna de değinilmiş. Fazla tekrarlara düşülen bölümleri ve kurgunun basitliğini saymazsak akıcı bir kitap olduğu söylenebilir. Ancak bazı bölümleri gereksizce uzatması konuyu dağıtmış. Bazı mantık hataları da göze çarpmıyor değil. Okuduğumuz Amerikan polisiye kitapları ve dizilerindeki kurgusal tadı vermese de güzel bir konu işlenmiş. Bizim polis teşkilatının bu ekip gibi çalışıp çalışmadığını bilemiyorum ama böyle çalışılıyorsa faili meçhul cinayet kalmaması lazım. Polisiye romanların özetini yada ayrıntılı konusunu yazmanın okuma zevkini kaçırdığını düşünüyorum. Bu yüzden kitabın sonuna dair ister istemez ipucu vermek istemiyorum. Çünkü yazarın yönlendirmeleriyle tam "katil bu mu acaba?" derken  ters köşeye yatabilirsiniz. Başkomiser Nevzat ve Ahmet Ümit sevenlerin bu kitabı okumasını tavsiye ediyorum.

Kitaptan kalanlara gelince:

"Sevinç çığlıkları değil bunlar, acı dolu haykırışlar. Biliyorsun kırlangıçlar göçmen kuşlardır. Çok hızlı uçarlar. İşte o göç sırasında yüzlerce kırlangıç fırtınaya yakalanıp ölürmüş. Göçü başarıyla tamamlayan kırlangıçlar, geldikleri ülkenin sıcak gökyüzünde uçarken, yollarda kaybettikleri arkadaşlarını anımsar acıyla , öfkeyle böyle çığlıklar atarmış."

"İhanetlerin en kötüsü, bedenimizin bizi satmasıdır. Ama ne yaparsan yap, eninde sonunda yapar bu alçaklığı. Allah'ın emri, bu ihanetten kaçış yok. En güzeli vakitlice ölümdür."

"O kadar çok hayâl kırıklığına uğradım ki, artık umut etmek istemiyorum. En saf, en masum sandığımız kişiler bile binbir hesap içinde. Hem de kirli, kanlı hesaplar. En fenasına hazır olmak lazım. O zaman daha az mutsuz oluruz..."

"Ama cehennem korkusu bile düzeltemiyor insanı. Daha çok sevgi lazım, daha çok sevgi, daha çok hakikat..."

"Ve anladım ki benliğimizin farkına vardığımız an, acının pençesinde kıvrandığımız andır."

"Yeniden ağlamaya başladı. Üzülme diyemedim,bütün bunlar geçer,bu acı biter de diyemedim. Hiç teselli etmeye kalkışmadım. Yapamadım,içimden gelmedi,bu yası,hiç kapanmayacak bir yara gibi ömrümün sonuna kadar yüreğinde taşıyacak bu cesur kadına yalan söyleyemedim."

"Kadınlar,ama sahiden seven kadınlar,erkeğin güçlü olmasıyla ilgilenmezler. Seni severler,çünkü yüreklerinde bir yere dokunmuşsundur. Bunu farkına varmadan yaptıysan daha çok severler. Çünkü samimi olduğunu anlarlar."

"Hiç de aptalca değil,çok doğruydu yaptığım,bir insanın yerine ötekini kolayca koyamazsın. Çok kıymet verdiğin birileri kişi hayatından koparılınca,onun acısını,sancısını,yaşını yeterince tutmadan başka birine sarılamazsın. Bu,hem kaybettiğin insana hem de kendine yapacağın en büyük saygısızlık olur. Bunu yapamazdım,aklım kabul etse bile gönlüm kabul etmezdi."

"Vicdanını yitirmiş bir dünyadan başka nedir ki cehennem"

Yükselen Bir Deniz - Can DÜNDAR

"Artık bugün demokrasi düşüncesi daima yükselen bir denizi andırmaktadır. 20. Yüzyıl birçok zorba hükümetlerin bu denizde boğulduğunu göstermiştir.Mustafa Kemal Atatürk.1930" 
Bu sözle başlıyor kitap. Kurtuluş Savaşı sonunda Türkiye Cumhuriyetinin kuruluş safahatını güzel resimler eşliğinde çok güzel sunmuş Can Dündar. Alıntılarla, anektodlarla, anılarla resimlerle, şiirlerle değişik bir Atatürk portresi çizmiş. Farklı bir Atatürk kitabı.

Kitabın arka kapağındaki Atatürk'ün şu sözünü, günümüz Türkiyesinde eleştirenler olacaktır. Ancak 1920'li yıllardan ve o zamanın Türkiyesinden bahsedildiğini unutmayalım.

"Karlsbad'da böbrek tedavisi gördüğü günlerde bir yandan da günlük tutuyor ve gelecekte uygulamaya koyacağı fikirleri kâğıda döküyordu:"Elime büyük kudret geçerse, ben sosyal hayatımızda istenilen devrimi, bir anda bir darbeyle uygulayabileceğimi sanıyorum. Halkın anlayışının, yavaş yavaş alıştırılarak değiştirilebileceğini kabul etmiyorum. Buna ruhum isyan ediyor. Ben bu kadar yıl eğitim gördükten, özgürlüğümü elde etmek için hayatımı, yıllarımı harcadıktan sonra neden cahiller derecesine ineyim? Onları kendi düzeyime çıkarırım. Ben onlar gibi olmam. Onlar benim gibi olsun."

Güzel sözler, güzel alıntılar:

"Değişimin zamanı gelmişti. II. Mahmut döneminde zorla giydirilmiş olan fes, artık yıkılmakta olan bir imparatorluğun simgesi haline dönüşmüştü. O kadar ki, tatbikatlarda görüşleri dikkate alınmayan Mustafa Kemal'e bir Fransız albayı "Başınızda bu tuhaf başlık oldukça kimse kafanızdakilere itibar etmez" diyebilecekti.

"Osmanlı sınırları Anadolu'ya kadar gerilemiş, imparatorluğun eski başkenti Edirne işgal edilmiş, halk panik halinde kaçışmaya başlamıştı. 
 Şimdi geri çekilen bu sulardan bir set kurup direnmek gerekiyordu...
...tıpkı yükselen bir deniz gibi.."

"Sofya' daki ilk günlerde gittiği muhteşem opera binası ve orada izlediği müzikaller O'nu öylesine büyüledi ki,, yanındaki arkadaşı Şakir Zümre'ye  'Bu adamların ulaştığı düzeye ulaşmamız şart' dedi. Onbeş yıl sonra Ankara yeniden inşa edilirken plana ilk koyduracağı bina, modern bir opera binası olacaktı."

"Mustafa Kemal, din konusunda sadece bilime dayanan felsefecilere güvenebileceği görüşündeydi. Okudukça, hayatta en hakiki mürşidin ilim olduğuna inancı pekişiyordu."

"Şimdi Samsun'dan yükselecek deniz, bütün Anadolu'nun kabaran nehirlerini Ankara'ya akıtacaktı."
  
"O bir hafta boyunca Rousseau'nun 'Toplum Sözleşmesi' nden okuduklarını, 1 Aralık günü mecliste anlatacak ve adeta Fransız ihtilalini örnek alarak kendi ihtilalini hazırlayacaktı.
İşte örnek: 'Toplum Sözleşmesi',  169. sayfa..
Konu: 'Hükümetin Kuruluşu' 
Mustafa Kemal sayfada şu satırların altını çizip, paragrafın yanına 'Hükümetin şekli' notunu düştü: 'Bir hükümetin kurulması için gerekli olan fiil karmadır. İki ayrı fiilden meydana gelmiştir. Kanun yapma ve onu uygulama fiili..' 

Yeni Hayat - Orhan PAMUK

Roman "Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti." cümlesi ile başlasa da ben  okuduktan sonra hayatım değişmedi. Orhan Pamuk'un kült olmuş romanlarından. Okumak yeni nasip oldu. Bir kaç romanı dışında, 'eğer benim anlama sıkıntım yoksa' romanlarında bir anlam kayması, anlayamama, başını sonunu ayırt edememe, öncesi neydi, bu adam nereden çıktı, bu sahneye nereden geldik gibi soruları hep kendime sormuşumdur. Bu kadar ödüllü ve bilindik bir yazar anlaşılmaz yazacak değil ya. Sıkıntı muhakkak bendedir diye düşünüyorum. Basit bir konu, karmaşık anlatılmış, hayal mi gerçek mi belli olmayan ve sonuca bağlanamayan olaylar silsilesi. Orhan Pamuk' u eleştirmek bana düşmez de ben anladığım ya da anlamadığımı anlatıyorum diyeyim.

Kitabın arka kapağını yazayım ben size:

"Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti." Orhan Pamuk'un coşkulu, lirik ve sihirli romanı Yeni Hayat bu sözlerle başlıyor. Okuduğu bir kitaptan sarsılarak etkilenen, sayfalardan neredeyse fışkıran ışığa bütün hayatını veren ve kitabın vaat ettiği yeni hayatın peşinden koşan genç bir kahramanın olağanüstü hikâyesi bu. Kitabın etkisiyle âşık oluyor, üniversite öğrenciliğinden uzaklaşıyor, İstanbul'dan ayrılıyor, bitip tükenmeyen otobüs yolculuklarına çıkıyor, taşra şehirlerine doğru savruluyor. Onunla birlikte ve aynı hızla sürüklenen okuyucu, kahramanın okuduğu kitabı değil, başından geçenleri izleyerek bize özgü bir hüznün ve şiddetin ta kalbinde buluyor kendini. Siyah-beyaz televizyonlu kahvelere, video seyredilen otobüslere, trafik kazalarına, siyasi kumpas ve cinayetlere, bayi örgütlerine, paranoyakça kuramlara, saat kadar dakik muhbirlere, kaybolan eski eşyaların şiirine ve taşranın öfkesine uzanan bu harikulade yolculuk, Orhan Pamuk'un çağdaş dünya romanının en özgün yaratıcılarından biri olduğunu bir kere daha kanıtlıyor. Bir yandan Hayat'ın, Eşsiz Anlar'ın, Ölüm'ün, Yazı'nın, Kaza'nın sırlarına, bir yandan da çocukluğun resimli romanlarına, bir belirip bir kaybolan arzu meleğine ve Dante'nin, Rilke'nin şiirlerine açılan benzersiz bir roman. Hayatla okumanın kesiştiği alanda seyreden ve her sayfada katman katman genişleyen sarsıcı bir yol hikâyesi."

Alıntılar ise şöyle:

"Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti."

"Benim hayatın kendisi sanarak mutlulukla karşıladığım, aşkla sevdiğim rastlantı bir başkasının kurgusuymuş yalnızca."

"Neden kelimelerle düşünür de insan, görüntüler yüzünden acı çeker?"

"Talih diye okumuştum bir yerde, kör değil cahildir. Talih diye düşündüm, istatistik ve olasılığı bilmeyenlerin tesellisidir."

"Bir kitap okudum, seni buldum. Ölmek buysa, ben yeniden doğdum."

"Sırrını biliyorsan ona doğru yol alıyorsan, hayat güzeldir."

"Aşk, insanı bir hedefe yönlendirir.
hayatın, eşyanın arasından çekip çıkartır."

"Bana gül ki o dünyanın ışığını bir kere olsun göreyim yüzünde. Bana karlı kış günlerinde, elimde çantam okuldan dönerken çörek almak için girdiğim fırının sıcaklığını hatırlat; hatırlat bana, ilk öpüşü, ilk kucaklayışı, tek başına taa tepesine çıktığım ceviz ağacını, kendimden öteye geçtiğim yaz akşamını, neşeyle sarhoş olduğum geceyi, yorganımın içini ve bana severek bakan güzel çocuğu hatırlat bana. Hepsi o ülkedeler, ben de gitmek istiyorum oraya, yardım et, yardım et ki, her soluk alışta biraz daha eksilişimi mutlulukla karşılayabileyim."

"Büyük uygarlıkların yıkılışı ve hafızaların çözülüşüyle birlikte ahlaksızlığa ilk kapılanlar çocuklar olurlarmış. Onlar eskiyi daha çabuk ve acısız unutur, yeniyi daha kolay düşlerlermiş."

"Hiçbir şey, her şeyi unutabilmenin verdiği huzurdan değerli olamaz."

"... bizi bu sefil hayata mahkûm eden uluslararası kumpası tezgahlayanlar hakkında dedikodu etmektir. Bu dedikoduya 'tarih' dendiğini sanıyorum."

Mezeleri Güzel - Erdem Aksakal

Erdem Aksakal'ın "Mezeleri Güzel" meyhane kitabı değil, içki meze kitabı değil. Beyaz yakalıların, plaza çalışanlarının, devlet memurlarının, şehirli çalışan grubunun işyeri ortamında ve özel hayatlarında yaşadığı olaylar tabi ki biraz da abartılı, esprili bir şekilde çok güzel anlatılmış. Her çalışan kendisinden ya da çevresinden bir şeyler bulabilir bu kitaptan. Kitabının "Yakam Beyazlaşırken" adlı ilk bölümünde kendisi de şöyle yazmış:
"Anlatacağım hikaye, bu şehirli ve çalışan grubun yaşadıkları. Ben de onlardan birisiyim ya, o yüzden içeriden bolca itiraf taşacak. Zira ne yazıyorsam çokça kendimden, yakın çevremden gördüklerim. Hikaye gerçek. Uydurmadım, en fazla abartmışımdır." diyor.
Güzel, eğlenceli, okunası.

Acı Çeken Nefes - Cezmi ERSÖZ

Geçen yıl İzmir Kitap fuarında tanıştım Cezmi Ersöz'le. Rastgele bir kitabını aldım tezgahtan. "Acı Çeken Nefes" kitabını benim için imzaladı. Okumak bu güne nasipmiş. Bir anda okuyup biten kitaplardan. Terk eden bir sevgilinin ardından, birbirinden bağımsız ama aynı minvalde yazılan yazılar. Duygusal satırlar.Ben sevdim. 

Kitabın arka kapağındaki Tanıtım bülteninden:

Tedirgin ama hayranlıkla baktı içeri… Bir ara usulca elimi bırakıp barınağın kapısına iyice yaklaşıp, korkarak seslendi içeri doğru: Baba, beni duyuyor musun, biri var, beni çok sevdiğini söylüyor, ben de onu sevmek istiyorum, baba izin ver saçlarımı senin okşadığın gibi sevgiyle okşasın, baba özgürlüğümü ver, onu doyasıya sevmek istiyorum, ne olur izin ver bana, diye seslendi… 

O yine babasına yalvarmaya devam etti: Baba, saçlarımı sevgiyle okşamak istiyor, izin verirsen beni tanımak, tanıdıkça sevmek istiyor… Ne olur izin ver bana, ben de onu beni sevdiği gibi seveyim… İçerden bir ses gelmedi… Dönüp bir an bana baktı… Ve sonra birden o yeryüzünün bütün acılarını taşıyan gözlerini ve sesini bana bırakıp gitti…

Altı çizgili çok cümle yok. Olanlar ise:

"Yaşlanmaktan korkacaksın. Hem de en derinden...Çünkü bir insanın hayatında hiç aşk yoksa ve hiç olmayacak gibiyse en çok yaşlanmaktan, sonra da ölümden korkar...Hem de çok korkar."

"Aşkımızdan başka hiç bir umudumuz yok...Aşkımız, paranın kara örtüleri altında gizlenen o korkak, o çaresiz, o soluksuz aşkımız..."

"Dışardan bir köpeğin inleyen sesleri geliyor kulağıma...Yatağımdan kalkıp dışarı çıkıyorum. Kapımda can çekişen zehirlenmiş, bir sokak köpeğiyle karşılaşıyorum... Sarılıyorum köpeğe...Sarılıp ağlıyorum...Sarılıp ağlıyorum şehrin bütün ışıklarına...Özlenip de yaşanmamış her şey adına...Paranın o kara örtüsü altında gizlenip duran bütün o korkak, o zayıf, o çaresiz aşklar adına...Öldürmüyor bu acı beni...Ne tuhaf öldürmüyor seni bu hayatından kurtarıp, özlediğin o uzak yerlere gidemeyişimiz... Yaşadığımız onca şey öldürmüyor..."